គុណប្រយោជន៍នៃផ្លែប៊ឺរចំពោះសុខភាព
ផ្លែប៊ឺរជាផ្លែឈើដ៏ពេញនិយមខ្លាំងនៅប្រទេសកម្ពុជាយើងនារយៈកាលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះប៉ុណ្ណោះ។ តើរុក្ខជាតិហូបផ្លែមួយនេះមានប្រភពមកពីណា? ហេតុអ្វីបានអ្នកឯកទេសចំណីអាហារណែនាំឱ្យបរិភោគផ្លែប៊ឺរនេះ ? តើវាមានគុណប្រយោជន៍យ៉ាងណាខ្លះសម្រាប់សុខភាព?
ផ្លែប៊ឺរគឺរុក្ខជាតិហូបផ្លែមានដើមកំណើត និងប្រភពដើមដុះដាលនៅក្នុងប្រទេសម៉ិចស៊ិកមុននឹងរីករាលដាលដាំដុះនៅពេញពិភពលោក។ ពលរដ្ឋម៉ិចស៊ិកយកផ្លែប៊ឺរនេះសម្រាប់ធ្វើជាម្ហូបអាហារទាំងផ្លែ ទាំងស្លឹក។ ចំណែកពលរដ្ឋអាមេរិក ប្រើសម្រាប់មូរធ្វើជាស៊ូស៊ី ប្រេស៊ីលយកមកធ្វើបង្អែម បារាំងប្រើជាញាំ-អាហារបន្ទាប់បន្សំ ម៉ារ៉ុកមកផ្លែប៊ឺរមកធ្វើជាភេសជ្ជៈ ....ខ្លះមូលខ្លាំង ខ្លះរាងទ្រវែង មានគ្រាប់តែមួយ និងសាច់ទន់ ផ្លែប៊ឺរមានផ្ទុកពេញទៅដោយកាឡូរី និងសម្បូរទៅដោយជាតិខ្លាញ់ ហើយបូកផ្សំនឹងសណ្ឋានសាច់ទៀត ទើបខ្មែរយើងដាក់ឈ្មោះថាប៊ឺរ ដោយគិតដល់ប៊ឺរបារាំង។
ប៉ុន្តែទោះបីជាមានផ្ទុកកាឡូរីច្រើន មានសារជាតិខ្លាញ់យ៉ាងសម្បូរបែបក៏ដោយ ក៏គេសង្កេតឃើញថា ការបរិភោគផ្លែប៊ឺរនេះច្រើន មិនបានប៉ះពាល់ដល់សុខភាពទេ គឺមានតែផ្តល់ប្រយោជន៍ដល់សុខភាព និងថែមទាំងបានចូលរួមចំណែកសម្រួលអត្រាជាតិខ្លាញ់ក្នុងឈាមឱ្យបានប្រសើរឡើងដោយចេះបែងចែកនិងបង្កើនជាតិកូឡេស្តេរ៉ូលល្អ និងបញ្ចុះកូឡេស្តេរ៉ូលអាក្រក់។ ជាងនេះទៀត ផ្លែប៊ឺរជាផ្លែឈើស្រស់មានផ្ទុកសារធាតុស្ករក្លុយស៊ីត តែ២ក្រាមក្នុង១០០ក្រាមផ្លែឈើ តិចជាងផ្លែឈើស៊ីផ្លែស្រស់ដទៃផ្សេងទៀតដែលមានជាមធ្យមដល់ទៅ១០ក្រាមក្នុងផ្លែឈើទម្ងន់១ខាំ។
ផ្លែប៊ឺរសម្បូរខ្លាញ់តែល្អ
ផ្លែប៊ឺរគឺជាអាហារដែលមានសារធាតុចិញ្ចឹមខ្ពស់បំផុត គឺខ្ពស់ជាងផ្លែឈើដទៃ និងជាអាហារដ៏ប្រពៃបំផុតសម្រាប់អ្នកដែលចង់តមធ្វើរបបអាហារដើម្បីសុខភាព។ ជាមួយនឹងកំរិតជាតិកាឡូរីខ្ពស់ អត្រាជាតិខ្លាញ់ច្រើន មានកំរិតអាហារូបត្ថម្ភខ្ពស់ ផ្លែប៊ឺរគួរតែត្រូវបានគេចាត់បញ្ចូលក្នុងបញ្ជីខ្មៅនៃក្រុមអាហារគ្រោះថ្នាក់ ឬគួរឱ្យចៀសវាង តែនេះជាគំនិតខុសស្រលះ ! អ្នកឯកទេស និងអ្នកជំនាញផ្នែករបបអាហារសម័យបច្ចុប្បន្នបែរជាណែនាំ និងបង្ហាត់បង្រៀនយើងឱ្យស្គាល់ និងចូលចិត្តទទួលអាហារផ្លែប៊ឺរទៅវិញ ព្រោះជាអាហារដែលល្អឥតខ្ចោះសម្រាប់សុខភាព មិនគួរមើលរំលង និងខកខានមិនបរិភោគឡើយ។
ផ្លែប៊ឺរគឺជាប្រភពផ្គត់ផ្គង់សារធាតុប៉ូតាស្យូម ហ្វូឡាត អាស៊ីតបង់កូតេនិក (វីតាមីនបេ៥) និងក្លុយតាលីយ៉ុង។ ជាពិសេសទៅទៀត ផ្លែប៊ឺរសម្បូរខ្លាំងណាស់ទៅដោយសារធាតុសរសៃ និងសារធាតុខ្លាញ់មិនឆ្អែត (Unsaturated Fat) ដែលល្អបំផុតសម្រាប់សរីរាង្គកាយមនុស្ស។
រក្សាទម្ងន់
ផ្លែប៊ឺរមួយផ្លែផ្តល់ជាតិអាស៊ីតខ្លាញ់ អូមេហ្កា 9 ដល់ទៅ៣០ក្រាម។ អាស៊ីតខ្លាញ់អូមេហ្កា៩នេះ ជាប្រភេទខ្លាញ់ដែលជាអ្នកចាត់ចែងផ្តល់អាការៈឃ្លាន និងចំណង់អាហារផ្សេងៗ។ ផ្លែប៊ឺរ អាចជួយថ្លើមឱ្យបំប្លែងសារធាតុខ្លាញ់រួចរំលាយចោលបានយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព។ ការសិក្សារបស់សកលវិទ្យាល័យ Riverside នៅ California បានបង្ហាញរបកគំឃើញរបស់ខ្លួនថា គេអាចស្រកទម្ងន់បានដល់ទៅ ៥គីឡូក្រាមក្នុងរយៈពេលពីរខែដោយគ្រាន់តែទទួលទានផ្លែប៊ឺរក្នុងមួយថ្ងៃមួយផ្លែដោយទៀតទាត់ និងដោយមិនខ្វល់ខ្វាយគិតគូរអំពីរបបអាហារ ទាក់ទងនឹងបរិមាណនៃការទទួលទានអាហារដើម្បីតម្រឹមជាតិកាឡូរី។
ការពារប្រឆាំងនឹងអាការៈរោគទឹកនោមផ្អែម និងជំងឺមេតាបូលិក
ចង្កេះ ត្រកៀករីកជារៀងរាល់ថ្ងៃដែលស្ត្រីទាំងឡាយមិនចង់ជួប មិនចង់ឃើញសោះនោះគឺជាផលវិបាកមួយក្នុងចំណោមផលវិបាកជាច្រើនផ្សេងទៀតដែលឈានទៅជួបគ្រោះមានអាការៈសញ្ញា X ឬអាការៈសញ្ញានៃជំងឺមេតាបូលិក។ ពាក្យថាជំងឺមេតាបូលិកគឺចង់ដំដៅលើកត្តាគ្រោះថ្នាក់ជាច្រើនចំពោះសុខភាព ដែលបង្កើនហានិភ័យឱ្យបុគ្គលម្នកា់អាចវិវត្តទៅរកគ្រោះកើតជំងឺបេះដូង ជំងឺដាច់សរសៃឈាមក្នុងខួរក្បាល ឬជំងឺទឹកនោមផ្អែម។ ដូច្នេះបញ្ចៀសគ្រោះហានិភ័យនេះ ដំណោះស្រាយមួយដែលប្រសើរបំផុត និងគ្មានចំណាយថវិកាច្រើនគឺការទទួលទានផ្លែប៊ឺរជាប្រចាំ។ ព្រោះផ្លែនេះ ជាថ្មីម្តងទៀតមានផ្ទុកសារធាតុខ្លាញ់ Unsaturated Fat ខ្លាញ់ដែលជាអាស៊ីតអូឡេស៊ីត ចាំបាច់បំផុតសំរាប់មនុស្សលោក ក្នុងការធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងនូវអត្រាលីពីតក្នុងសរីរាង្គកាយ និងដែលចូលចំណែកការពារខ្លាញ់មិនទៅកកផ្តុំនៅម្តុំពោះ។
ការពារបេះដូងនិងសរសៃឈាមបេះដូង
អាស៊ីតអូឡេស៊ីត ក៏មានចំណែកជាអ្នកចាត់ចែងបញ្ចុះ និងដំឡើងអត្រាកូឡេស្តេរ៉ូលទៀត។ វានឹងទៅបញ្ចុះកូឡេស្តេរ៉ូលLDL មិនល្អ ហើយចេះទៅដំឡើងកំរិតអត្រាកូឡេស្តេរ៉ូលល្អ HDL។ បូកផ្សំនឹងសារធាតុសរសៃដ៏សម្បូរបែបទៀត ផ្លែប៊ឺរដើរតួនាទីជាអ្នកបញ្ចុះអត្រាកូឡេស្តេរ៉ូល យ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព។ សូមបញ្ជាក់ថាសារធាតុសរសៃជាអ្នកបង្កើនបរិមាណសំណល់ (លាមក) ដែលជំរុញឱ្យឆាប់មានការបញ្ចេញចោល។ នៅពេលបន្ទោរបង់ ជាតិកូឡេស្តេរ៉ូលក៏ចេញអស់ពីខ្លួនទៅតាមនោះដែរ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត ការសិក្សាតែងបានបង្ហាញថា បុគ្គលណាបានទទួលទានអាហារមានជាតិប៉ូតាស្យូមច្រើន មិនសូវមានអាការៈលើសឈាម និងអាការៈផ្សេងៗទៀតដែលមានពាក់ព័ន្ធនឹងបញ្ហាសម្ពាធឈាមដូចជាវិបត្តិបេះដូង និងការស្ទះឬដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលទេ។ ចុះសួរថាតើទៅរកជាតិប៉ូតាស្យូមនៅឯណាមកបរិភោគ ?! ចម្លើយគឺផ្លែប៊ឺរនេះឯង ! ផ្លែប៊ឺរមួយចំហៀង អាចផ្តល់ជាតិប៉ូតាស្យូមប្រមាណដល់ទៅ ៥៥០មីល្លីក្រាម ពោលគឺ ១៥%លើសផ្លែចេកមួយផ្លែទៀត។
ផ្តល់ថាមពល និងប្រឆាំងស្ត្រេស
វីតាមីនបេ-៥ ឬអាស៊ីតបង់តូតេនិកដ៏សម្បូរបែបក្នុងផ្លែប៊ឺរ ម៉ាញេស្យូម និងប៉ូតាស្យូមបូកបញ្ចូល បានធ្វើឱ្យផ្លែប៊ឺរក្លាយជាអាវុធដ៏ពិសេសសម្រាប់ប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងអាការៈស្ត្រេស ហើយថែមទាំងបានផ្សព្វផ្សាយបញ្ចៀបថាមពលដល់ខ្លួនប្រាណទៀត។
វីតាមីនបេ-៥ មានតួនាទីជាអ្នករំដោះអ័រមូនដែលសម្រួលដល់ការនាំអុកស៊ីសែនទៅចិញ្ចឹមកោសិកាបេះដូងនិងខួរក្បាល ព្រមទាំងអាចជួយកាត់បន្ថយកំរិតកង្វល់ថប់អារម្មណ៍។ ចំណែកម៉ាញេស្យូមនិងប៉ូតាស្យូមវិញ មានសមត្ថភាពធ្វើសកម្មភាពលើផលនៃជាតិសូឌីយ៉ូមរបស់សរីរាង្គកាយ និងធ្វើឱ្យរលូនឡើងនូវការបំប្លែងជាតិស្ករក្លុយកូសទៅជាថាមពល។
ជាតិហ្វូឡាតរបស់ផ្លែប៊ឺរបានធ្វើឱ្យផ្លែឈើមួយមុខនេះក្លាយជាអាហារដ៏ចាំបាច់បំផុតសម្រាប់ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងស្ត្រីចង់មានគ៌ភគ្រប់រូប ក៏ដូចជាជនស្រីប្រុសដទៃទៀតដែលបារម្ភខ្លាចទទួលទានអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ជំនួយប្រព័ន្ធប្រសាទ និងសរសៃឈាមបេះដូង។ ជាតិហ្វូឡាត ឬអំបិលអាស៊ីត ហ្វូឡាត ឬវីតាមីន បេ-៩ ជាជំនួយការដ៏ពិសេសផ្នែកការពារការបង្កកំណើតកូន និងកកើតនៃអំប្រ៊ីយ៉ុងកូន ព្រមទាំងការលូតលាស់របស់ទារកក្នុងផ្ទៃ កុំឱ្យជួបគ្រោះលូតលាស់មិនត្រឹមត្រូវ មិនគ្រប់លក្ខណៈប៉ះពាល់ដល់ខួរក្បាលនិងឆ្អឹងកងខ្នង។
ដូចជាផ្លែឈើផ្សេងៗទៀតដែរដែលមានផ្ទុកច្រើនទៅដោយសារធាតុក្លុតាលីយ៉ុង ឬអង់ទីអុកស៊ីដង់ ផ្លែប៊ឺរចូលរួមចំណែកយ៉ាងខ្លាំងក្នុងការកាត់បន្ថយភាពចាស់នៃកោសិកាដែលបង្កឡើងដោយសារសារធាតុពុលក្នុងសរីរាង្គកាយ។ មានន័យប្រសិនបើអ្នកបរិភោគផ្លៃប៊ឺរច្រើនគឺដូចជាបានលេបថ្នាំការពារកុំឱ្យឆាប់ចាស់។ ប៉ុន្តែក្នុងករណីអ្នកមានទទួលទានថ្នាំ នឹងអ្នកជំងឺឈាមក្រកក គួរតែពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យសិនមុននឹងទទួលផ្លែប៊ឺរដើម្បីកុំឱ្យថ្នាំបាត់បង់ប្រសិទ្ធិភាព។ ជាទូទៅទទួលទានផ្លែប៊ឺរមួយចំហៀងក្នុងមួយថ្ងៃ អាចទាញប្រយោជន៍ដល់សុខភាពបានហើយ៕
ប្រភព៖ Km.rfi.fr